Część 1
1947 – 1956
Wszystko rozpoczęło się w dniu 1 kwietnia 1947 roku, kiedy to ks. Arcybiskup Metropolita Walenty Dymek eryguje przy tymczasowym kościele pw. Miłosierdzia Bożego parafię pw. św. Wawrzyńca – Męczennika. Teren nowej parafii został wydzielony z parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa i św. Floriana, oraz częściowo z parafii św. Michała Archanioła i św. Jana Kantego. Kościół parafialny został wybudowany już w roku 1946 przez księży Pallotynów. Jest to barak drewniany, który jest publiczną kaplicą, chętnie odwiedzaną przez mieszkańców okolicy. Urządzenie kościoła jest bardzo skromne.
Na terenie parafii pracują już organizacje młodzieżowe – m.in. Krucjata Eucharystyczna. Podczas nabożeństw śpiewa chór żeński. 24 kwietnia dokonano spisu inwentarza parafialnego. Zgodnie z poleceniem Kurii Metropolitalnej to wszystko, co pochodzi z ofiar i wpłat parafian stanowi własność parafii – natomiast to, co nabyte jest z funduszów księży Pallotynów, jest własnością Stowarzyszenia. 28 kwietnia ks. Admninistartor czyni działania w Wydziale Planowania Miasta do kupna terenu pod mający budować się przyszły kościół parafialny. Okazuje się, że pole przy ulicy Szamarzewskiego nie nadaje się, ponieważ jest już skanalizowane. Drugi plac położony jest obok obecnego kościoła przy ulicy Bukowskiej. Jest on znacznie odpowiedniejszy, tym bardziej, że przed wojną w tym miejscu miał stanąć kościół. W pierwszych dniach maja przystąpiono do rozbudowy kościoła, a mianowicie do poszerzenia go przez przybudowanie pewnego rodzaju bocznych naw, ze względu na liczny udział wiernych w nabożeństwach. 2 czerwca odbyło się poświęcenie kamienia węgielnego pod mającą budować się szkołę przy ulicy Szamarzewskiego.
1 sierpnia nowym rządcą parafii, a równocześnie rektorem poznańskiej wspólnoty Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego został ks. Paweł Drews. 10 sierpnia ks. Proboszcz zawarł umowę kupna z Spółdzielnia Budowlaną, od której zakupił tereny przy ul. Przybyszewskiego. Dwa miesiące później zaczęto budowę nowego baraku, w którym miał znaleźć się istniejący już kościół. W pierwszym baraku zaś będzie urządzone wydawnictwo przeniesione z Ołtarzewa. 18 grudnia odbyło się poświęcenie nowego kościoła parafialnego, a niespełna miesiąc później nowego Pallotyńskiego wydawnictwa. W budynku należącym do Pallotinum urządzono poradnię dla niemowląt, która została oficjalnie otwarta 16 marca przez ks. Prowincjała Bazylę.
Parafia rosła w siłę, dlatego zdecydowano się w drugiej połowie maja na rozpoczęcie budowy baraku przeznaczonego na przedszkole i salkę parafialną. W okresie wakacyjnym postawiono figurę Matki Bożej na placu przed drukarnią, a ks. Proboszcz założył Stowarzyszenie Modlitwy. 2 sierpnia ukończono barak przeznaczony na przedszkole, ale jego otwarcie nastąpiło dopiero 22 listopada. Urządzenie wnętrza było bardzo miłe i estetyczne. Dzieci umieszczone są w dwóch salach, gdzie przy małych stolikach zajęte są zabawą lub zajęciami plastycznymi. Bezpośrednio do przedszkola przylega salka parafialna. Raz do roku odbywa się także Niedziela Matki, w którą Księża sprawowali Mszę świętą w intencji wszystkich matek, a grupa eucharystyczna organizowała akademię.
22 stycznia 1950 odbyła się beatyfikacja Św. Wincentego Pallottiego. Dla uczczenia błogosławionego umieszczono jego obraz w głównej nawie kościoła. Z dniem 2 lutego Caritas przestaje istnieć jako instytucja kościelna. Cztery dni później nastąpiło przejęcie Caritasu przez władze państwowe. Odtąd biednymi opiekować się będzie “Dobroczynność Parafialna”.
Od 22 listopada w każdy poniedziałek i czwartek w salce parafialnej odbywają się lekcje religi dla starszych dzieci uczących się w szkołach.
21 stycznia 1951 zakupiono 300 śpiewników, które umieszczono na specjalnie przygotowanych półkach. Służyć mają wiernym w czasie nabożeństw, by w miarę możliwości wszyscy mogli śpiewać. 2 września przyłączono do naszej parafii Edwardowo i Marcelin. W grudniu umieszczono w bocznych ołtarzach nowe obrazy – Wniebowzięcia N.M.P i bł. Wincentego Pallottiego.
W styczniu 1953 obok obrazu św. Wincentego została umieszczona chrzcielnica, wykonana z drewna. Wymieniono także tabernakulum. Płaskorzeźba przedstawiająca św. Antoniego z dzieciątkiem Jezus została usunięta, a na jej miejsce została umieszczona nowa wykonana z drewna przez jednego z naszych parafian. 31 maja – nasza parafia po raz pierwszy w swych dziejach przeżywa prymicje ks. Zygmunta Jużwiata. Od 20 września po południu w kościele zbierać się będzie młodzież, która razem z księżmi będzie omawiać aktualne zagadnienia wiary.
Do naszej parafii uczęszcza coraz więcej wiernych, dlatego ks. Proboszcz w roku 1954 decyduje się na wprowadzenie dodatkowej mszy świętej o godzinie 17. W dniach 18-20 września nasza parafia pragnąc w szczególny sposób uczcić Najświętszą udaje się na Jasną Górę. W sierpniu przystąpiono do gruntownego odnowienia kościoła. Naprawiono podłogę, wymalowano kościół i przebudowano zakrystię.